“Κυρία Αγγελική”

Ποτέ δεν άφησα κανένα παιδί να με πει κυρία Αγγελική. Από την αρχή της γνωριμίας μας, εκεί στον κύκλο. Για εμένα το να με πει ένα παιδί κυρία, δε μου δείχνει σεβασμό, αλλά μια τυπικότητα αρχαίων χρόνων. Σεβασμό θα μου δείξει με τη συμπεριφορά του απέναντί μου. Με το πόσο με προσέχει, με ακούει, με (συν)αισθάνεται! Τι να το κάνω αν μου πεί “κ. Αγγελική, είστε πάνχαζη”; Μου δείχνει σεβασμό επειδή με προσφώνησε κυρία; Όχι. Είμαι η Αγγελική. Η φίλη τους, η παιδαγωγός τους, η δασκάλα τους, ο άνθρωπος που εκείνες τις ώρες που είμαστε μαζί θα γελάσουμε, θα αισθανθούμε, θα κλάψουμε, θα βάλουμε όρια, θα μάθουμε, θα κοινωνικοποιηθούμε και πολλά θα ακόμα.

-ούμε στη κατάληξη ναι, γιατί παρόλο που το παιδί μόνο του θα τα καταφέρει εν τέλει, εγώ και κάθε ‘εγώ’ θα είμαστε εκεί δίπλα του να το ενθαρρύνουμε και να μπουστάρουμε τη κάθε του προσπάθεια, επιτυχημένη η μη. Μπορεί να μην έχω ακόμα παιδιά δικά μου, αλλά μου έχουν εμπιστευτεί δεκάδες να βάλω το λιθαράκι μου στο να πλάσουμε μαζί έναν μικρό άνθρωπο. Έχω μεγαλώσει (με) πολλές παιδικές ψυχές και αισθάνομαι πολύ υπερήφανη που τα καταφέραμε και χωρίς το ‘κυρία’ να έχουμε μια σχέση αληθινή. Η *σκέτο* Αγγελική τους ❤